โปรดวางใจ(ตอนสุดท้าย)

                        ¹พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าอยากให้ท่านรับรู้ข้อเท็จจริงที่ว่าบรรพบุรุษของเราล้วนได้อยู่ใต้เมฆและได้ผ่านทะเลไปทุกคน² พวกเขาล้วนได้รับบัพติศมาเข้าส่วนในโมเสส ในเมฆและในทะเล ³ พวกเขาล้วนได้รับประทานอาหารทิพย์เหมือนกัน⁴ และได้ดื่มน้ำทิพย์เหมือนกัน พวกเขาได้ดื่มน้ำจากศิลาทิพย์ ซึ่งร่วมทางมากับพวกเขา และศิลานั้นคือพระคริสต์ ⁵ อย่างไรก็ตามพระเจ้าไม่พอพระทัยพวกเขาเกือบทั้งหมด บรรพบุรุษเหล่านั้นจึงล้มตายเกลื่อนกลาดในถิ่นกันดาร ⁶ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเพื่อเป็นตัวอย่าง^[a] ไม่ให้จิตใจของเราฝักใฝ่ในสิ่งชั่วร้ายเหมือนที่คนเหล่านั้นได้ทำ ⁷ อย่านับถือรูปเคารพเหมือนบางคน ดังที่มีเขียนไว้ว่า “ประชากรนั่งล้อมวงกินดื่มและลุกขึ้นระเริงในงานเลี้ยงอย่างคนนอกศาสนา”^[b] 8 เราไม่ควรทำผิดศีลธรรมทางเพศเหมือนที่บางคนได้ทำแล้วล้มตายถึง 23,000 คนในวันเดียว ⁹ เราไม่ควรลองดีกับองค์พระผู้เป็นเจ้าเหมือนที่พวกเขาบางคนได้ทำแล้วถูกงูกัดตาย ¹⁰ และอย่าพร่ำบ่นเหมือนที่พวกเขาบางคนได้ทำแล้วถูกทูตมรณะประหาร¹¹ สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นแก่พวกเขาเพื่อเป็นตัวอย่าง และบันทึกไว้เพื่อเตือนใจเราผู้ซึ่งอยู่ในยุคที่พระราชกิจของพระเจ้าจะสำเร็จ (1คร.10:1-11) อ.เปาโลนำเหตุการณ์อพยพของอิสราเอลมาเป็นบทเรียนสำคัญ เพื่อเตือนพวกเราทุกคนในองค์พระเยซูคริสต์ว่า เราจะไม่ได้รับความมั่งคั่งในพันธสัญญาของพระเจ้าหากปราศจากการเชื่อฟังที่เกิดจากความเชื่อ ประชากรอิสราเอลเป็นตัวอย่างของผู้ที่ยังไม่เติบโตเต็มที่ฝ่ายวิญญาณ ซึ่งแสดงให้เห็นในการที่พวกเขามีความมั่นใจเกินควร และไม่มีวินัย เมฆและทะเล ที่กล่าวในที่นี้พาดพิงถึงตอนที่อิสราเอลอพยพออกจากอียิปต์พ้นจากการเป็นทาส พระเจ้าทรงนำเขาด้วยเมฆ และทรงนำข้ามทะเลแดงมาอย่างปลอดภัย อาหารและน้ำฝ่ายวิญญาณ เป็นสิ่งที่พระเจ้าประทานให้อย่างอัศจรรย์ ขณะเดินท่องไปในทะเลทราย “ได้รับบัพติศมาเข้าส่วนในโมเสส” สิ่งนี้คือ การที่ประชากรอิสราเอลรวมเข้าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันภายใต้การนำของโมเสส เมื่อครั้งที่อพยพออกจากอียิปต์ (เปรียบได้กับพวกคริสเตียนเราในปัจจุบันที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในพระคริสต์ด้วยพีธีบัพติศมา) พระเจ้าทรงปกป้องและเลี้ยงดูอิสราเอลอย่างมากมาย แต่พวกเขาก็บ่นว่าพระเจ้า พวกเขาทดลองพระองค์ อ.เปาโลนำวิธีการดำเนินชีวิตของตนเองมาเป็นแบบอย่างให้แก่ผู้เชื่อทุกคนได้เรียนรู้ “¹⁹ แม้ข้าพเจ้าเป็นอิสระและไม่ขึ้นกับใคร ข้าพเจ้าก็ยอมตัวเป็นทาสรับใช้คนทั้งปวงเพื่อชนะใจผู้คนให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ²⁰ ต่อพวกยิวข้าพเจ้าก็เป็นเหมือนคนยิวเพื่อชนะใจคนยิว ต่อบรรดาผู้อยู่ใต้บทบัญญัติข้าพเจ้าก็เป็นเหมือนผู้อยู่ใต้บทบัญญัติ (แม้ตัวข้าพเจ้าเองไม่ได้อยู่ใต้บทบัญญัติ) เพื่อจะได้ชนะใจผู้อยู่ใต้บทบัญญัติ ²¹ ต่อบรรดาผู้ที่ไม่มีบทบัญญัติข้าพเจ้าก็เป็นเหมือนผู้ที่ไม่มีบทบัญญัติ (ทั้งๆ ที่ข้าพเจ้าไม่ได้เป็นอิสระจากบทบัญญัติของพระเจ้า แต่อยู่ใต้บทบัญญัติของพระคริสต์) เพื่อจะได้ชนะใจผู้ที่ไม่มีบทบัญญัติ ²² ต่อผู้อ่อนแอข้าพเจ้าก็เป็นผู้อ่อนแอ เพื่อจะได้ชนะใจผู้อ่อนแอ ข้าพเจ้าได้เป็นคนทุกแบบต่อคนทั้งปวง เพื่อว่าข้าพเจ้าจะช่วยบางคนให้รอดโดยทุกวิถีทางที่เป็นไปได้ ²³ ข้าพเจ้าทำทุกสิ่งนี้เพราะเห็นแก่ข่าวประเสริฐ เพื่อข้าพเจ้าจะได้มีส่วนร่วมในพระพรแห่งข่าวประเสริฐ²⁴ ท่านไม่รู้หรือว่าในการแข่งขัน นักวิ่งทุกคนออกวิ่ง แต่มีเพียงคนเดียวที่ได้รับรางวัล? จงวิ่งอย่างนั้นเพื่อให้ได้รางวัลมา²⁵ ผู้เข้าแข่งขันทุกคนผ่านการฝึกซ้อมอย่างเข้มงวด เขาทำอย่างนั้นเพื่อมงกุฎอันไม่ยืนยง ส่วนเราทำเพื่อมงกุฎอันยืนยงเป็นนิตย์ ²⁶ เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าจึงไม่ได้วิ่งอย่างไม่มีจุดหมาย ข้าพเจ้าไม่ได้ต่อสู้เหมือนคนชกลม ²⁷ เปล่าเลย ข้าพเจ้าฝึกฝนตนเองให้อยู่ในการควบคุม เพื่อว่าหลังจากที่ข้าพเจ้าได้ประกาศแก่คนอื่นแล้ว ข้าพเจ้าเองจะไม่ขาดคุณสมบัติที่จะรับรางวัล”(1คร.9:19-27) การประกาศข่าวประเสริฐเป็นของประทาน และเป็นสิ่งที่พระเจ้าทรงเรียกให้อ.เปาโลกระทำ เขาเองก็มีใจปรารถนาทำตามพระประสงค์ของพระเจ้า และใช้ของประทานของตนเพื่อพระสิริของพระองค์ อ.เปาโลยืนยันว่าท่านมีเสรีภาพจะทำสิ่งใดก็ได้ แต่ในข้อ24-27 ท่านย้ำถึงชีวิตที่มีวินัยเคร่งครัด ชีวิตคริสเตียนเป็นชีวิตที่มีทั้งวินัยและเสรึภาพ เป้าหมายแห่งชีวิตของเขาก็เพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า และเพื่อนำผู้คนมารู้จักกับพระคริสต์อ.เปาโลจึงไม่ได้ยึดติดกับหลักปรัชญาใดๆ รวมทั้งไม่พัวพันกับเรื่องทางวัตถุ ซึ่งอาจจะหันเหใจท่านให้ออกจากจุดหมายชีวิต ขณะเดียวกันก็อยู่อย่างมีวินัยอันเข้มงวด เพื่อจะได้ไปถึงจุดหมาย สำหรับอ.เปาโลแล้วทั้งเสรีภาพและวินัยเป็นเครื่องมือสำคัญในการรับใช้พระเจ้า ชัยชนะในการวิ่งแข่งขันจำเป็นต้องมีทั้งเป้าหมายและวินัย อ.เปาโลใช้ภาพการวิ่งแข่งขันเพื่อสะท้อนถึงการดำเนินชีวิตเพื่อการรับใช้ ดังนั้นชีวิตคริสเตียนต้องทำงานหนัก ต้องปฏิเสธความต้องการของตนเอง และเตรีมพร้อมที่จะเหน็ดเหนื่อยอยู่เสมอในฐานะคริสเตียนเรากำลังวิ่งสู่เป้าหมาย นั่นคือ “รางวัลแห่งเมืองสวรรค์”  ชัยชนะในการวิ่งแข่งขันจำเป็นต้องมีทั้งเป้าหมายและวินัยชัยชนะในการวิ่งแข่งขันจำเป็นต้องมีทั้งเป้าหมายและวินัย บางครั้งอ.เปาโลรู้สึกว่าตนเองอาจจะกลายเป็นคนที่ “ขาดคุณสมบัติ” จริงๆแล้วท่านไม่ได้หมายความว่า ตัวท่านจะสูญเสียความรอด แต่หมายความว่า ท่านเกรงว่าจะสูญเสียสิทธิพิเศษที่จะบอกคนอื่นเรื่องพระคริสต์ เป็นเรื่องง่ายที่จะบอกคนอื่นว่าควรใช้ชีวิตอย่างไร แต่ตนเองไม่ทำตามคำแนะนำของตนเอง พวกเราจึงต้องระวังที่จะทำตามที่พวกเราสอน วินัยที่ควรมีในชีวิตที่เชื่อและวางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าก็ คือ การอธิษฐาน การศึกษาพระคัมภีร์ และนมัสการสามัคคีธรรม ซึ่งทั้งสามสิ่งนี้จะช่วยให้เรามีความพร้อมที่จะวิ่งอย่างแข็งขันและทรหด ขออย่าเป็นเพียงผู้ชมบนอัฒจันทร์ และอย่าเป็นเพียงผู้วิ่งเหยาะๆ ออกกำลังพักสองพักในตอนเช้า แต่ให้ฝึกฝนอย่างหมั่นเพียร เพราะความก้าวหน้าฝ่ายจิตวิญญาณของพวกเราขึ้นกับสิ่งเหล่านี้

อ่านบทความต่อได้ที่  http://theword-2015.blogspot.com/