วันพฤหัสบดีที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2559

ตามเรา...ตามเรา... (ตอนสุดท้าย)

ตอนสุดท้าย
ตามเรา...ตามเรา... (ยน.21:15-19)
 “การเป็นผู้เลี้ยง”  ความรักจะต้องเป็นแรงจูงใจสูงสุดในการรับใช้พระเจ้า เราจะเห็นได้จากคำถามและคำตอบระหว่างพระเยซูและเปโตรในพระธรรมตอนนี้
คำถามของพระเยซู
คำตอบของเปโตร
คำตอบสนองของพระเยซู
ข้อ 15 - เจ้ารักเรา... (Agape)
ข้าพระองค์รัก...               ( Philios)
จงเลี้ยงลูกแกะของเรา (Feed)
ข้อ 16 - เจ้ารักเรา... (Agape)
ข้าพระองค์รัก...               ( Philios)
จงดูแลแกะของเรา (Tend)
ข้อ 17 - เจ้ารักเรา... (Philios)
ข้าพระองค์รัก...               ( Philios)
จงเลี้ยงแกะของเรา (Feed)
                        คำว่ารักที่ใช้ต่างกันในภาษากรีก   Agapeรักแบบพระเจ้า /  Philios - รักที่เน้นอารมณ์ ความสนิทสนม  เมื่อพระเยซูคริสต์ทรงถามครั้งที่ 3 พระองค์ใช้คำว่า รักฟีเลย(Philios)” ที่เปโตรใช้ ทำให้เปโตรรู้
ว่าพระเยซูทรงกำลังตรวจสอบความจริงใจของเขา เป็นเหตุให้เปโตรทุกข์ใจมาก การใช้คำว่า รักที่ต่างกัน ไม่ได้เปลี่ยนความหมายอะไร ในพระธรรมยอห์น คำว่า Agape กับ Philios ใช้แทนกันได้และมีความหมายเหมือนกัน
            “ความรับผิดชอบของผู้เลี้ยง”  ความรักที่เรามีต่อพระเจ้านั้นจะพิสูจน์ได้ด้วยการกระทำ คือการรับใช้ผู้อื่น ความรักจะต้องมาพร้อมหน้าที่รับผิดชอบ จงเลี้ยงแกะของเรา ในข้อ 15 และ 17 ใช้คำว่า 'เลี้ยง' หมายถึงการให้อาหาร คือ อาหารฝ่ายวิญญาณ ในข้อ 16 ใช้คำว่า 'ดูแล' หมายถึงการพิทักษ์รักษา ปกป้อง และให้ความปลอดภัย ดังนั้นผู้เลี้ยงมีหน้าที่ความรับผิดชอบให้อาหารฝ่ายวิญญาณ พิทักษ์รักษา ปกป้อง และให้ความปลอดภัย แก่ลูกแกะด้วย ลักษณะของแกะเองก็มี  2 ชนิดในพระคำตอนนี้ คำว่า 'ลูกแกะ' หมายถึงแกะตัวเล็กๆ และคำว่า 'แกะ' หมายถึงแกะที่โตแล้ว นั้นก็หมายความว่า ผู้เลี้ยงที่รักพระเจ้าก็ต้อง 'เลี้ยง' และ'ดูแล'       พี่น้องทั้งเด็กและผู้ใหญ่  
                        ผู้เลี้ยงที่ดีต้องมีชีวิตที่พร้อมจะฟังและทำตามคำบัญชาของพระเยซูคริสต์ เพราะชีวิตของเรานั้นก็ล้วนอยู่ในแผนการณ์ของพระเจ้า พระองค์ทรงประสงค์ให้เราเชื่อและวางใจในการทรงนำของพระองค์ ในข้อ15 – 17 เป็นข้อสรุปเพื่อให้เราเข้าใจถึงหน้าที่รับผิดชอบของผู้เชื่อในการเลี้ยงดูแกะของพระเจ้าและพร้อมที่จะทุ่มเทชีวิตเพื่อพระองค์
ข้อ 18-19
            18เราบอกความจริงแก่เจ้าว่า เมื่อเจ้ายังหนุ่มเจ้าคาดเอวของเจ้าเอง และเดินไปไหนๆตามที่เจ้าปรารถนา แต่เมื่อเจ้าแก่แล้ว เจ้าจะเหยียดมือของเจ้าออก และคนอื่นจะคาดเอวเจ้า และพาเจ้าไปที่ที่เจ้าไม่ปรารถนาจะไป" 19(ที่พระองค์ตรัสอย่างนั้น เพื่อแสดงว่าเปโตรจะถวายเกียรติแด่พระเจ้าด้วยการตายอย่างไร) ครั้นพระองค์ตรัสอย่างนั้นแล้วจึงสั่งเปโตรว่า "จงตามเรามาเถิด"
                   พระเยซูคริสต์ทรงใช้คําอุปมาเพื่อให้เปโตรเห็นว่าตอนที่เขายังหนุ่ม เขาแต่งตัวเองและไปที่ใดก็ได้ที่อยากไป อย่างไรก็ตามเมื่อเขาแก่ตัวลง เขาก็ต้องให้คนช่วยแม้แต่ในเรื่องการแต่งตัว ต้องยื่นมือออกไปให้คนช่วยแต่งตัวและพาไปไหนต่อไหน มันอาจจะเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการด้วย
                        พระเยซูคริสต์ทรงต้องการให้คําอุปมานี้แสดงให้เห็นว่าเปโตรจะเสียชีวิตอย่างไร นอกจากนี้พระองค์ก็บอกเป็นนัยด้วยว่าความตายของเปโตรจะถวายเกียรติแด่พระเจ้า ในที่สุดก็มีเรื่องเล่าว่า เปโตรถูกประหารชีวิตโดยการตรึงกางเขน อย่างไรก็ตามเขาขอให้ตนเองถูกตรึงกลับหัว โดยถือว่าตนไม่สมควรที่จะตายในลักษณะเดียวกับองค์พระผู้เป็นเจ้าของตน คําสั่งง่ายๆของพระเยซูคริสต์แก่เปโตรคือ จงตามเรามาเถิด  น่าสังเกตว่าคําสั่งครั้งแรก และครั้งสุดท้ายที่พระเยซูคริสต์ทรงมีแก่เปโตรคือ จงตามเรามาเถิด

(มธ. 4:19 พระองค์ตรัสกับเขาว่า "จงตามเรามาเถิด และเราจะตั้งท่านให้เป็นผู้หาคนดั่งหาปลา")
#######################

 อ่านบทความอื่นๆได้ที่ http://theword-2015.blogspot.com/

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น