วางใจในพระเจ้าเสมอ (ตอนสอง)

 สดด.3: 4-5 ข้าพระองค์ร้องทูลพระเจ้า และพระองค์ตรัสตอบข้าพระองค์จากภูเขาอันบริสุทธิ์ของพระองค์ 5ข้าพเจ้า {สรรพนามบุรุษที่หนึ่ง ใช้เมื่อพูดเรื่องพระเจ้า} นอนลงและหลับไป ข้าพเจ้ากลับตื่นขึ้น เพราะพระเจ้าทรงอุปถัมภ์ข้าพเจ้า

            นอกจากกษัตริย์ดาวิดไม่กังวลต่อการไล่ล่าของอับซาโลมแล้ว พระองค์ยังเชื่อมั่นว่าพระเจ้าจะตอบคำอธิษฐาน พระเจ้าจะปกป้องพระองค์ทั้งกลางวันและกลางคืน คำอธิษฐานของพระองค์จะได้รับการตอบสนอง พระเจ้าจะตอบคำอธิษฐานจาก “ภูเขาอันบริสุทธิ์” บางสำนวนจะใช้คำว่า “ศิโยน” ศิโยน เป็นชื่อเมืองป้องของชาวเยบุช และเป็นชื่อเนินเขาที่ป้อมนั้นตั้งอยู่ เนินเขานั้นตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของกรุงเยรูซาเล็มใกล้หุบเขาขิดโรน พระองค์ยึดป้อมนี้ได้เมื่อรบชนะพวกเยบุช และทรงเปลี่ยนชื่อเมืองป้อมศิโยนมาเป็นเมืองของดาวิด หรือนครดาวิด (2ซมอ.5:6-9) พระองค์ยังได้นำหีบพันธสัญญาของพระเจ้าที่ถูกทอดทิ้งอยู่ที่บ้านของอาบีนาดับมาไว้ที่ศิโยน(2ซมอ.6:1-5,12) ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาพระองค์มั่นใจว่าจะได้รับการตอบสนองจากที่นั้น

            2ซมอ.22:21-22 พระเจ้าทรงประทานรางวัลแก่ข้าพเจ้าตามความชอบธรรมของข้าพเจ้าพระองค์ทรงตอบข้าพเจ้าตามความสะอาดแห่งมือของข้าพเจ้า  เพราะข้าพเจ้ารักษาบรรดาพระมรรคาของพระเจ้า และไม่ได้พรากจากพระเจ้าของข้าพเจ้าอย่างอธรรม แม้ในยามค่ำคืนซึ่งมีโอกาสที่จะถูกจู่โจมมากที่สุด กษัตริย์ดาวิดก็ไม่กลัวที่จะเข้านอน พระองค์มั่นใจว่าท่านจะตื่นขึ้นมาอีก เพราะประสบการณ์ที่พระองค์มีในอดีตทำให้ท่านมั่นใจอย่างเต็มที่ว่า พระองค์สามารถวางใจ ว่าพระเจ้าจะช่วยอย่างแน่นอน  พวกเราเองก็สามารถมั่นใจเช่นนั้นได้ถ้าพวกเรา “ดำเนินชีวิตอยู่ในทางของ

พระเจ้า” เสมอ และไม่หันเหไปจากพระองค์

            สดด.3: 6-8 ข้าพเจ้าไม่กลัวคนเป็นหมื่นๆ ซึ่งตั้งตนต่อสู้ข้าพเจ้าอยู่รอบด้าน 7ข้าแต่พระเจ้า โปรดทรงลุกขึ้น ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์โปรดทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ขอพระองค์ทรงตบหน้าศัตรูทั้งหลายของข้าพระองค์ และทรงเลาะฟันของคนอธรรมทั้งปวง 8การช่วยกู้เป็นของพระเจ้า ขอพระพรของพระองค์หลั่งลงเหนือประชากรของพระองค์เทอญ

                         แม้ว่ากษัตริย์ดาวิดถูกอับซาโลมทรยศ และคนอื่นๆ อีกหลายคนก็ไม่ภักดีต่อพระองค์ กษัตริย์ดาวิดได้รับความมั่นใจว่าพระเจ้า จะประทานชัยชนะเหนือศัตรูเป็นพันๆ แก่พระองค์ “โปรดทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ ขอพระองค์ทรงตบหน้าศัตรูทั้งหลายของข้าพระองค์ และทรงเลาะฟันของคนอธรรมทั้งปวง” การตบหน้าเป็นการดูถูกดูหมิ่น ศัตรูของคนของพระเจ้า จะได้รับความอับอาย และไม่อาจพูดหรือทำสิ่งร้ายต่อไป พวกศัตรูเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่ไม่มีเขี้ยวแล้ว ในข้อ7 นี้แสดงถึงความมั่นใจของกษัตริย์ดาวิดว่าพระเจ้าจะช่วยให้พระองค์พ้นจากศัตรูแน่นอน  ฉธบ.32:35-36 การแก้แค้นและการตอบสนองเป็นของเรา รอเวลาเมื่อเท้าของเขาจะลื่นพลาด เพราะว่าวันหายนะของเขามาใกล้แล้ว และกรรมจะมาถึงเขาโดยเร็วพลัน 36เพราะพระเจ้าจะทรงพิพากษาประชากรของพระองค์ และทรงเมตตาปรานีต่อผู้รับใช้ของพระองค์ เมื่อทอดพระเนตรกำลังของเขาสิ้นลง ไม่มีใครเหลือแล้ว ไม่ว่าทาสหรือไท กษัตริย์ ดาวิดไม่ผูกพยาบาทต่อศัตรู พระองค์ตระหนักว่าพระเจ้าผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถช่วยให้รอดได้ พระเจ้าจะไม่ละทิ้งผู้รับใช้ของพระองค์ เหล่าศัตรูจะได้รับการตอบโต้โดยองค์พระผู้เป็นเจ้าเอง

กษัตริย์ ดาวิดไม่ได้คิดถึงแต่ตัวเอง แต่ท่านก็ยังระลึกถึงประชาชนของพระเจ้าโดยทั่วไป และเชื่อมั่นว่าพระเจ้าจะทรงอวยพรพวกเขา  พวกเราก็ควรระลึกถึงเพื่อนร่วมความเชื่อด้วย ขอให้พวกเราระลึกถึงพวกเขาในคำอธิษฐานทูล ขอให้พระเจ้าประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์แก่พวกเขาเพื่อพวกเขาจะรวบรวมความกล้าและประกาศข่าวประเสริฐด้วยความมั่นใจได้

อฟ.6:17-20

จงเอาความรอดเป็นหมวกเหล็กป้องกันศีรษะ 

และจงถือพระแสงของพระวิญญาณ

คือ พระวจนะของพระเจ้า จงอธิษฐานวิงวอนทุกอย่าง 

จงขอโดยพระวิญญาณทุกเวลา

ทั้งนี้จงระวังตัวด้วยความเพียรทุกอย่าง 

จงอธิษฐานเพื่อธรรมิกชนทุกคนและอธิษฐานเพื่อข้าพเจ้าด้วย 

เพื่อจะทรงประทานให้ข้าพเจ้ามีคำพูดและเกิดใจกล้าประกาศและสำแดงข้อลับลึก

แห่งข่าวประเสริฐได้ เพราะข่าวประเสริฐนี้เองทำให้ข้าพเจ้าเป็นทูตผู้ต้องติดโซ่

อยู่เพื่อข้าพเจ้าจะเล่าข่าวประเสริฐด้วยใจกล้าตามที่ข้าพเจ้าควรจะกล่าว

อ่านบทความอื่นๆได้ที่ http://theword-2015.blogspot.com/